یلدای 94،دومین شب یلدای کورش ...
پسر خوشگلم ،فرشته ی نازنینم،اول این پست دوست دارم بگم که خیلی خوشحالم که این وبلاگو واست درست کردم چون هر بار با نگاه گذرا به عکسات کلی انرژی میگیرم با نگاه کردن به هر عکست خاطره اون روز واسم زنده میشه.درسته توی لپ تاپ و گوشی هم کلی عکس دارم ولی حال و هوای این وبلاگ خیلی فرق میکنه و چون عکسات اینجا عنوان داره و خاطراتتم نوشتم واسم مرور روزهایی که گذشت تو این وبلاگ خیلی راحت تره . هنوزم با خوندن بعضی از خاطرات اشکام سرازیر میشه درست مثل اون لحظه ای که اون خاطره رو می نوشتم . عزیز دل مامان، تا جایی که بتونم سعی می کنم زود زود وبلاگتو به روز کنم و خاطرات شیرین زندگیتو ثبت کنم .این کوچیکترین و کمترین کاریه که مامانی میتونه واسه پسر کوچولوش...
نویسنده :
مامان کورش
1:33